Een kunstenaarsfilosofie

Op zaterdag 24 juni 2006 stond er een interview in de krant De Morgen van beeldend kunstenaar Hans Op De Beeck Bij het lezen van dit artikel voelde ik mij zeer aangetrokken tot de kunstenaarsfilosofie van deze man. Ik tracht een korte samenvatting te geven.

Een criticus schreef: “Het werk van ‘Hans Op De Beeck’ gaat over vervreemding, miscommunicatie, de vervlakking van het moderne leven en het ademt een sfeer van desolaatheid en leegte uit.”
Zelf zegt hij: “Het is fijner kunst te maken over een conflict dan over alles wat goed gaat. Het is mijn intentie om net de dubbelheid te tonen. Ik hou van het tragikomische.”

Hij isoleert elementen uit de werkelijkheid en vraagt daar aandacht voor.
Hij is o.a. gefascineerd door wachten (dat mentale nulpunt waarop mensen in een soort niemandsland lijken te vertoeven. Even zijn ze bijna identiteitsloze wezens. Heel universeel, heel herkenbaar, maar niet te veroordelen).
Heel vaak zijn zijn werken zelfportretten.
Hij zegt dat een geslaagd werk noodzakelijkerwijze intelligenter is dan je eigen intenties omdat je vaak vanuit je intuïtie vertrekt.
Hij wordt vrolijk als mensen inzichten uit zijn werk destilleren waarvan hij beseft: zo denk ik inderdaad over dat thema, zonder er tijdens het maken bewust mee bezig te zijn.
Hij vertrekt meestal vanuit een ervaring, iets waarvan hij voelt dat hij het wil communiceren. Hij wil proberen verregaand te vereenvoudigen tot alleen de essentie van een ervaring overblijft.
Hij heeft nog steeds last van twijfels en vind dit gezond. Kunstenaars die zichzelf een genie noemen en elke schets van hun hand een meesterwerk noemen moeten dringend naar de psychiater.
Hij is blij niet te moeten kiezen tussen de verschillende media, hij maakt beelden en kiest het medium in functie van het beeld.
Hij vindt het juist opwindend te moeten blijven bijleren, zolang het maar in functie is van een idee.
Hij heeft genoten van zijn opleiding omdat hij zo’n grote honger had om het allemaal te leren kennen: kunstgeschiedenis, -actualiteit, filosofie, literatuur; om een context te zien van waaruit hij zelf aan de slag kan.
Hij zegt de nodige afstand te moeten bewaren tegenover emotie want het sentiment werkt niet in de kunst.
Hij wil de werkelijkheid zo manipuleren dat het de simulatie overstijgt en een eigen realiteit wordt, meer dan een nagebootste herinnering.
Je moet authentiek en ernstig bezig zijn met je werk en blijven schaven tot het er staat. Niet veinzen maar dingen maken waar je je echt bij betrokken voelt. Dat heeft met talent te maken, met leergierigheid, enthousiasme en daadkracht : je moet de dingen willen doen gebeuren, je moet honger hebben en uit jezelf putten.

“Ondanks internationale successen blijft hij zichzelf, nadenkt over het leven en de wereld, een woelwater die de lat elke keer een beetje hoger legt.”

(Hij is tot einde 2006 te zien in Brussel en Shanghai)